8 Φεβρουαρίου 1981. H μέρα που το γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης «βάφεται» με αίμα, έπειτα από τη λήξη του αγώνα Ολυμπιακού – ΑΕΚ. 21 ζωές «έφυγαν» στα σκαλιά της Θύρας 7, στη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
43 χρόνια πριν η μοίρα έπαιξε ένα σκληρό παιχνίδι στα θύματα της τραγωδίας της Θύρας 7. Μια κλειστή πόρτα και το γλίστρημα ενός οπαδού των ερυθρολεύκων ήταν αρκετά για να γραφτεί η πιο μελανή σελίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου και ολόκληρου του ελληνικού αθλητισμού.
Η ένταση του πανηγυρισμού μετατράπηκε σε τρόμο και ο τρόμος έγινε τραγωδία.
Κανείς δεν έχει να θυμάται από την συγκεκριμένη ημερομηνία το επιβλητικό 6-0 με το οποίο ο Ολυμπιακός κέρδισε της ΑΕΚ, αλλά μονάχα τους 21 αδικοχαμένους φιλάθλους, οι οποίοι θέλησαν να τρέξουν προς του ποδοσφαιριστές της αγαπημένης τους ομάδας για να τους αποθεώσουν για τις ανεπανάληπτες στιγμές που μόλις τους είχαν χαρίσει.
Κανείς δεν φανταζόταν ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που θα έβλεπαν την αγαπημένη τους ομάδα.
Η μέρα του αγώνα
Ήταν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι της 8ης Φεβρουαρίου, 1981. Η ανυπομονησία για το μεγάλο ντέρμπι ήταν διάχυτη με τα συνθήματα των οπαδών να έχουν κατακλύσει τον γήπεδο.
Λίγο μετά θα βαφόταν με αίμα.
Το απόγευμα εκείνης της μέρας, ο αγώνας λήγει με 6-0 υπέρ των ερυθρόλευκων και στο γήπεδο επικρατεί το κλίμα της νίκης και του ενθουσιασμού.
35.450 φίλαθλοι των ερυθρολεύκων πανηγυρίζουν.
Τα συνθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και οι παρευρισκόμενοι βαδίζουν προς την έξοδο, ώστε να γιορτάσουν όλοι μαζί στη Θύρα 1 κοντά στους παίκτες της ομάδας τους που μόλις είχαν πετύχει έναν θρίαμβο.
Μέσα σε πανηγυρισμούς, πολλοί φίλαθλοι έτρεξαν λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα να βγουν από τη Θύρα 7, δημιουργώντας συνωστισμό ενώ η πόρτα ήταν κλειστή.
Κάποιοι από τους φιλάθλους έπεσαν στα σκαλιά της θύρας με αποτέλεσμα το πλήθος που συνέρρεε προς την έξοδο να τους ποδοπατήσει και να οδηγήσει κάποιους στον θάνατο. Οι θεατές πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο καθώς κατεβαίνουν.
Επικρατεί συνωστισμός και ασφυξία. Ο απολογισμός είναι 21 νεκροί και 53 τραυματίες.
Μέσα στο πανηγυρικό κλίμα οι κραυγές της απόγνωσης πνίγονται. Άλλοι φωνάζουν για την ομάδα τους, άλλοι για την ίδια τους τη ζωή. Η ασφυξία παραμονεύει για πολλούς. Εκατοντάδες άτομα ποδοπατούνται.
Ξεψυχισμένα κορμιά, κραυγές απελπισίας, τραυματιοφορείς να τρέχουν αλαφιασμένοι να βοηθήσουν και να σώσουν όποιον έχει ακόμα ελπίδα να σωθεί.
Αστυνομικοί και οπαδοί προσπαθούν να βοηθήσουν τους τραυματίες. Έξω από τη Θύρα 7 του «Γεώργιος Καραϊσκάκης» επικρατεί πανικός.
Οι αστυνομικοί ξεριζώνουν την πόρτα, αλλά για 19 νεαρούς ο χρόνος έχει σταματήσει εκεί. Αργότερα χάνει τη μάχη με τη ζωή ακόμα ένας φίλαθλος στο «Τζάνειο» νοσοκομείο του Πειραιά, όπου μεταφέρονται οι κρίσιμα τραυματισμένοι.
Έξι μήνες αργότερα ο κατάλογος με τους νεκρούς μεγαλώνει, αφού ένας οπαδός δεν καταφέρνει να ξυπνήσει από το κώμα στο οποίο έπεσε.
Τα δραματικά λεπτά
Αστυνομικοί ξεριζώνουν ένα από τα τουρνικέ και βοηθούν αρκετό κόσμο να απεγκλωβιστεί. Ο κόσμος ουρλιάζει και οι φωνές μπερδεύονται με τα συνθήματα πανηγυρισμού. Οι υπόλοιποι θεατές δεν αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί στη Θύρα 7.
Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και ασθενοφόρα στο «Τζάνειο» νοσοκομείο του Πειραιά. Εκεί επικρατούσε μία κατάσταση χωρίς προηγούμενο.
Από το σύνολο των τραυματιών και θυμάτων που κατέφθασαν, διέκριναν τους νεκρούς (18 μέχρι εκείνη την ώρα), 21 τραυματίες διασωληνώθηκαν άμεσα και 19 που χρειάστηκαν μηχανική υποστήριξη, μεταφέρθηκαν σε άλλα νοσοκομεία.
Συγγενείς φιλάθλων που ήταν στη Θύρα 7 τρέχουν στο «Τζάνειο» αφού έχουν μάθει από την τηλεόραση το κακό που συμβεί.
Τα κανάλια ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ, ενημερώνουν την κοινή γνώμη για την τραγωδία και καλούν γιατρούς και αιμοδότες να φτάσουν στο νοσοκομείο. Τραυματίες μεταφέρονται και στο Κρατικό Πειραιώς.
Άμεσα κατέφθασαν και οι συγγενείς. Γονείς αναζητούν τα παιδιά τους, ελπίζουν να μην είναι στη λίστα των νεκρών.
Φίλοι αναζητούν τους φίλους τους. Στιγμές απίστευτης οδύνης και δάκρυα στο νοσοκομείο, έξω από το οποίο βρίσκονταν τουλάχιστον 10.000 άτομα. Ήταν γονείς, δημοσιογράφοι, οι αποστολές των δύο ομάδων και πολύς κόσμος. Κάποιοι λιποθυμούν, δεν αντέχουν τόσο πόνο.
Ώρα 18:20 και στο νοσοκομείο φτάνουν ο υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών Δοξιάδης και οι υφυπουργοί Τσουκαντάς και Αποστολάτος, ενώ γίνεται νέα έκκληση για αιμοδοσία.
Το Κέντρο Άμεσης Δράσης ζητάει από τους αστυνομικούς να σπεύσουν στα νοσοκομεία να δώσουν αίμα.
Στο «Τζάνειο» φτάνουν και ο υπουργός Δημοσίας Τάξης Δαβάκης και ο υφυπουργός Προεδρίας Καραμανλής μαζί με ανώτερους αξιωματικούς της Αστυνομίας και ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.
Σε επιφυλακή τίθεται και το ΚΑΤ, για όσους τραυματίες χρειάζονται χειρουργείο.
Ο Δοξιάδης ενημερώνει τον πρωθυπουργό, Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα.
Απαιτείται η παρέμβαση δυνάμεων των ΜΑΤ για να απομακρυνθούν από την είσοδο του νοσοκομείου εκατοντάδες συγγενείς ώστε να έχουν πρόσβαση οι γιατροί και οι αιμοδότες.
Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας. Μέχρι τις 00:15 έχει γίνει η αναγνώριση για το 17ο και 18ο θύμα, ενώ μέχρι τα ξημερώματα αναγνωρίστηκε και το 19ο άτομο. Λίγες μέρες αργότερα, κατέληξαν ακόμα δύο άτομα και ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 21.
Οι αστυνομικοί του έβδομου Αστυνομικού Τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στη Θύρα 7, αναζητώντας τα αίτια της τραγωδίας.
Στο Τζάνειο φτάνει ο πρωθυπουργός για να ενημερωθεί για την κατάσταση.
Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική, έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους σε ένδειξη πένθους.
Εκατοντάδες άτομα επιχειρούν να μπουν στο Καραϊσκάκη προκειμένου να βρουν τους υπεύθυνους. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ δεν επιτρέπουν την είσοδο.
Ο διοικητής του Τζανείου βγαίνει στο διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου διότι εμποδίζουν την κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων.
Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά σιγά από τα δύο νοσοκομεία. Βαρύ πένθος σε όλη τη χώρα.
Εικοσιένας φίλαθλοι δεν θα πανηγύριζαν ξανά σε αγώνα της ομάδας τους, όμως οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν τους ξέχασαν ποτέ. «Αδέρφια, ζείτε, εσείς μας οδηγείτε», είναι το σύνθημα που τους αφιερώνουν μέχρι και σήμερα, σε αυτούς που τόσο άδικα έχασαν τη ζωή τους εκείνη την αποφράδα ημέρα.
Τα 21 θύματα της Θύρας 7:
Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)
Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
Νίκος Φίλος (19 ετών)
Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
Βασίλης Μάχας (20 ετών)
Ευστράτιος Λούπος (20 ετών)
Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
Κώστας Μπίλας (28 ετών)
Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών)
Πηγή φωτογραφιών: Eurokinissi
To άρθρο «Αδέρφια, ζείτε, εσείς μας οδηγείτε» – 43 χρόνια από την πολύνεκρη τραγωδία της Θύρας 7 δημοσιεύτηκε στο NewsIT .