Ένοχος ή αθώος;
miriotou
Wed, 04/19/2023 – 11:12
Μέχρι αποδείξεως της κατηγορίας. Το Δίκαιο μας έχει αρχές απαραβίαστες για κάθε κατηγορούμενο. Κανείς δεν μπορεί να καταδικάσει κανέναν. Ο μόνος υπεύθυνος είναι ο αρμόδιος δικαστής. Αλίμονο αν συνέβαινε το αντίστροφο. Τότε θα επικρατούσε ζούγκλα. Εξάλλου ευτυχώς τα λαϊκά δικαστήρια δεν υφίστανται.
Αλλά! Οι κατηγορίες για τον Αλέξη Γεωργούλη είναι βαρύτατες. Πολλώ, δε μάλλον, που απευθύνονται σε έλληνα ευρωβουλευτή που τα καθήκοντα του και οι υποχρεώσεις του εδράζονται στην υποστήριξη των συμφερόντων του τόπου.
Ο καθείς, βέβαια είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Το ηθικό, όμως, είναι και νόμιμο όπως και το νόμιμο οφείλει να είναι ηθικό.
Όλα αυτά έχουν σχέση με την πολιτική; Θυμάμαι σύνθημα των φοιτητικών μου χρόνων που τόνιζε πως «το προσωπικό είναι και πολιτικό», όπως και το αντίστροφο. «Η αλλαγή ξεκινάει από τον εαυτό μας», λένε οι ψυχολόγοι.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως ούτε η ΝΔ είναι κόμμα παιδεραστών ούτε το ΠΑΣΟΚ κόμμα κλεφτών ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα λαϊκιστών ή βιαστών. Γιατί απλώς τα κόμματα δεν είναι αστυνομικές αρχές για να διεξάγουν ανακρίσεις. Ούτε είναι υπεύθυνα για τις έκνομες πράξεις των μελών τους. Όταν αυτές αποδειχθούν, τότε οφείλουν να λάβουν τις αποφάσεις τους.
Από την άλλη πλευρά ένα κόμμα και, μάλιστα, εξουσίας οφείλει να προσέχει ποιους βάζει στα ψηφοδέλτια του. Δεν γνωρίζω τον τρόπο. Το λευκό ποινικό μητρώο μπορεί να είναι μια ασφαλιστική δικλείδα του παρόντος χρόνου. Η προσωπικότητα, επίσης, μια δεύτερη. Και κυρίως η ιστορία του κάθε ανθρώπου. Αλλά και πάλι..
Η ιδεολογική αναφορά έχει τη δική της σημασία; Έχω συναντήσει αριστερούς με βαθύτατα συντηρητικά χαρακτηριστικά και δεξιούς με υψηλές κοινωνικές προοδευτικές αντιλήψεις. Όπως και το αντίστροφο. Ο σεβασμός στον άνθρωπο δύναται να έχει σημειολογικές αναφορές στην προσωπική ιδεολογική αντίληψη, το ζητούμενο, όμως, είναι η πράξη. Εκεί κρίνονται όλα!
Γιατί είναι διαφορετικό να διαδίδω ως ιδεολογική μου ταυτότητα την αριστερά και στη πράξη να βιάζω και να ξυλοκοπώ. Είναι διαφορετικό να υποστηρίζω τη φιλελεύθερη κοινωνία και οικονομία και να συμπεριφέρομαι στα παιδιά μου, σαν δυνάστης.
Όπως και είναι διαφορετικό να κρύβομαι πίσω από ανώνυμη ταυτότητα και να φωτογραφίζω το θύμα, σε δημόσια θέα. Γιατί το ηθικό είναι και νόμιμο. Γιατί αν το κάνω, γίνομαι, στην πράξη, δυο φορές βιαστής…