Η μύτη “στάζει” όταν ο άνθρωπος δεν κλαίει.
Ο λαιμός “φράζει” όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες.
Η μέση «λυγίζει» κάτω από το φορτίο της οικονομικής ανασφάλειας.
Τα γόνατα πονούν όταν η υπερηφάνεια σου έχει πληγωθεί ή όταν φοβάσαι να κάνεις το επόμενο βήμα.
Αυτά κι άλλα πολλά μπορεί να συμβούν γιατί το σώμα μιλάει! Έχει τη δική του «γλώσσα», το δικό του ρυθμό και αντιδρά όταν δεν ακούγεται κι όταν τα «θέλω» μας δεν συμβαδίζουν με τα «πρέπει» μας.
Η γιατρός και Δρ. Χειροπρακτικής Κατερίνα Μουστάκα, μετά από 25 συναπτά έτη στην ιατρική, επέκτεινε τις ιδιότητές της στην Συγγραφή και μετέφερε στο πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Τάδε έφη Κατερίνα- οι μικρές μου αλήθειες» την πολύχρονη εμπειρία και γνώση της για το πώς η ζωή και οι επιλογές μας επηρεάζουν το σώμα μας και το πώς το ΣΩΜΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ.
Ό, τι γράφει και αναφέρει το έχει ερευνήσει. Το έχει βιώσει. Το έχει νοιώσει. Το έχει αντιμετωπίσει. Το έχει κερδίσει. Και το μοιράζεται μαζί μας για να διευρύνει την οπτική μας.
Μέσα από το συγκεκριμένο, πρώτο της βιβλίο, με έναυσμα καθημερινά περιστατικά του νου που ο καθένας μπορεί να καταλάβει και να ταυτιστεί μαζί τους, θέλει να αφυπνίσει τους αναγνώστες της για να δουν με τα μάτια της καρδιάς τη ζωή τους. Μιας και μόνης ζωής – καθώς δεν έχει πρόβα τζενεράλε πριν τη βιώσει κανείς. Μιας ζωής που αποκτά αληθινή αξία όταν συνειδητοποιούμε ότι εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές, οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες της.
“Το μεν σώμα εστίν ημίν σήμα” αναφέρει ο Πυθαγόρας, καθώς θεωρούσε ότι το σώμα μας δίνει πληροφορίες και για τον εσωτερικό μας κόσμο. Άλλωστε από την πρώτη κιόλας ανάσα μας, το σώμα μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μυαλό μας και με τα συναισθήματα που αυτό δημιουργεί. Συναισθήματα που καθορίζουν την υγεία μας, συναισθήματα που όσο καταπιέζονται προκαλούν στρες που θεωρείται γενεσιουργός αιτία πολλών παθήσεων.
Είμαστε, ας μην ξεχνάμε, η εκδήλωση των σκέψεων μας κι των επιλογών μας.
[Πηγή:]www.protothema.gr
Source link