Θρίλερ
Ο παλιός γνώριμος των Οσκαρ Γιώργος Λάνθιμος επιστρέφει στο οικείο πια σε αυτόν Dolby Theatre έχοντας ήδη δει μια πρωταγωνίστριά του να κλαίει κρατώντας το χρυσό αγαλματίδιο με την απόλυτη «Ευνοούμενη» Κόλμαν, φιλοδοξώντας να επαναλάβει το ίδιο σενάριο με την εντυπωσιακή Εμα Στόουν για το «Poor Things». Η μούσα του Λάνθιμου, που έχει ήδη δει πολλά βραβεία να στολίζουν το ράφι της για την ερμηνεία της στην ταινία, όπως τη Χρυσή Σφαίρα, το BAFTA και το Critics’ Choice, έχει αρκετούς λόγους για να κάνει λίγο χώρο ώστε να χωρέσει το βραβείο του θείου Σαμ, που αν το κερδίσει θα σπάσει το ρεκόρ ως μία από τις ελάχιστες ηθοποιούς που κατάφεραν να αποσπάσουν δύο Οσκαρ χωρίς να έχουν κλείσει τα 35.
Γιώργος Λάνθιμος
Η πιο ακριβοπληρωμένη σήμερα ηθοποιός του Χόλιγουντ έχει πολλούς λόγους να ελπίζει ότι μπορεί να νικήσει την ανταγωνίστριά της και απόλυτο φαβορί Λίλι Γκλάντστοουν για τους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού» και να αφιερώσει, για μία ακόμα φορά, το βραβείο της στον αγαπημένο της Ελληνα σκηνοθέτη. Μαζί άλλωστε έχουν αποδείξει ότι είναι τρομερό δίδυμο που δεν ξέρει να αποσπά μόνο βραβεία, αλλά να ονειρεύεται ένα διαφορετικό σινεμά.
«Poor Things»
Μάλιστα από κοινού κέρδισαν το στοίχημα του box office, κάτι δύσκολο για μια ταινία που ανήκει στην κατηγορία του εναλλακτικού σινεμά, ξεπερνώντας τα 100 εκατομμύρια σε έσοδα παγκοσμίως, ενώ στην Ελλάδα το «Poor Things» κατάφερε να φτάσει εισπρακτικά το πολυδιαφημισμένο «Oppenheimer». Ακόμα λοιπόν και αν δεν πάρει τελικά τα κεντρικά Οσκαρ που διεκδικεί, όπως Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α’ Γυναικείου Ρόλου, αφού έχει απέναντί του τον πυρηνικό αντιδραστήρα του «Oppenheimer», η ταινία του Λάνθιμου έχει πολλές ελπίδες για το Διασκευασμένο Σενάριο, τη Σκηνογραφία, τα Κουστούμια, τη Σκηνογραφία, το Μακιγιάζ, ακόμα και το Μοντάζ, με την υποψηφιότητα του επίσης Ελληνα και επί χρόνια στενού συνεργάτη του Λάνθιμου, Γιώργου Μαυροψαρίδη.
Γιώργος Μαυροψαρίδης
Ανθρώπινες ιστορίες
Αλλά δεν είναι μόνο ο Λάνθιμος το μεγάλο ελληνικό όνομα των φετινών Οσκαρ. Ο Αλεξάντερ Πέιν αγαπάει και τιμάει τη χώρα καταγωγής του, όπου βρίσκεται σχεδόν μόνιμα πλέον, και ξέρει να την επικαλείται όταν στήνει κινηματογραφικά ανθρώπινες ιστορίες, σαν αυτές που κερδίζουν το κοινό του χρόνια τώρα. Ειδικά η υποψήφια για Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας «Παιδιά του Χειμώνα» είναι τόσο ανθρώπινη, που δεν θα μπορούσε κανείς να φύγει από το σινεμά χωρίς ταυτόχρονα να κλάψει και να γελάσει, διαπιστώνοντας στην πράξη πως οι καλές ταινίες δεν θέλουν πολλά χρήματα, αλλά (ελληνική) ψυχή. Στα ατού της ταινίας ο οσκαρικός Τζιαμάτι, που ακόμα και αν χάσει, όπως προβλέπεται, το αγαλματίδιο από το μεγάλο φαβορί Κίλιαν Μέρφι, θα έχει κερδίσει για πάντα μια θέση στην καρδιά όλων με την υπέροχη ερμηνεία του στρυφνού καθηγητή που ξέμεινε χριστουγεννιάτικα μόνος του στο σχολείο μαζί με τη μαγείρισσα και έναν επίσης μοναχικό μαθητή.
«the holdovers»
Αλεξάντερ Πέιν
Αλλά ο Πέιν κατάφερε και πάλι με το σπαθί του να κερδίσει το κοινό και τους κριτικούς γνωρίζοντας τα πρώτα υλικά του κινηματογράφου και διεκδικώντας με αξιώσεις πέντε Οσκαρ, μεταξύ των οποίων της Καλύτερης Ταινίας, του Α’ Ανδρικού Ρόλου, του Πρωτότυπου Σεναρίου, του Μοντάζ και του Β’ Γυναικείου Ρόλου, που ωστόσο ανήκει δικαιωματικά στην Ντα’Βάιν Τζόι Ράντολφ, μια Αφροαμερικανίδα που με την ερμηνεία της εξηγεί όλα τα προβλήματα που στιγματίζουν ακόμα την αμερικανική κοινωνία, στην οποία δείχνει να επελαύνει απειλητικά ο Τραμπ.
Οι ελληνικές παρουσίες, όμως, δεν εξαντλούνται στα μεγάλα σκηνοθετικά ονόματα και τους συνεργάτες τους, αλλά και στους εναλλακτικούς σκηνοθέτες ο Γιώργος Σιούγας, για παράδειγμα, που είναι γνωστός από την προηγούμενη του παραγωγή «Το Γάλα», διεκδικεί δυναμικά το δικό του Οσκαρ στην κατηγορία Ταινίες Μικρού Μήκους με το «The One Note Man». Πρόκειται για την ιστορία ενός διευθυντή ορχήστρας που μάλλον καμία σχέση δεν έχει με το έτερο υποψήφιο «Maestro» του επίσης υποψήφιου Μπράντλεϊ Κούπερ, αφού δείχνει ότι έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο, παρά την αυστηρή πειθαρχία που επιβάλλει στη ζωή του η τέχνη του.
«The One Note Man»
Γιώργος Σιούγας
Δεν πρόκειται για μία απλή ταινία μικρού μήκους, καθώς ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ξεχωρίζουν οι Τζέισον Γουάτκινς, η Λουίζα Κλάιν και ο Κρίσταλ Γου, ενώ σε ρόλο αφηγητή είναι ο Ιαν ΜακΚέλεν. Οσο για τη μουσική σε αυτή την άρτια παραγωγή, την υπογράφει ο καταξιωμένος και νικητής ενός Οσκαρ για τον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ» Στίβεν Γουόρμπεκ. Στην ίδια κατηγορία ξεχωρίζει και το κινηματογραφικό ντεμπούτο «The After» του Μίσαν Χάριμαν, σε σενάριο Τζον Χούλιους Σβάμπαχ, με πρωταγωνιστές τον Ντέιβιντ Ογιέλο και την Τζέσικα Πλάμερ, με μια Ελληνίδα να στηρίζει και να αιτιολογεί το πολύ καλό αποτέλεσμα: το μοντάζ της Αγγέλας Δεσποτίδου θεωρείται βασικό συστατικό της υποψήφιας για Οσκαρ ταινίας, μιας εξαιρετικής μοντέζ που εμείς ξεχωρίσαμε από τη δουλειά της στη «Φόνισσα». Η ταινία μάλιστα προβάλλεται αυτόν τον καιρό στο Netflix .
Μεγάλες παραγωγές
Το ότι οι μεγάλες παραγωγές επιστρέφουν μετά την πανδημία φαίνεται από το γεγονός ότι στις τρίωρης διάρκειας ταινίες τους οι σκηνοθέτες δεν έκαναν καθόλου εκπτώσεις, ανεβάζοντας όχι μόνο το κόστος αλλά και την ποιότητα: το «βάλε κυρ Στέφανε» ισχύει κατά κράτος φέτος στα Οσκαρ, που δείχνουν αποθεώνουν τις μεγάλες-επικές ταινίες όπως το «Oppenheimer» και το «Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού», αλλά και τις αντίστοιχα επικά φιλόδοξες όπως το «Poor Things», που είναι μια κατηγορία από μόνο του.
Ωστόσο, από όλες τα γραφεία στοιχημάτων ποντάρουν σχεδόν αποκλειστικά στο «Oppenheimer», κυρίως επειδή οι Αμερικάνοι ευνοούν παραδόξως τον Βρετανό Νόλαν, ο οποίος αποφάσισε να εστιάσει σε ένα αμερικανικό θέμα, όπως η μάχη των επιστημόνων στο «Μανχάταν Πρότζεκτ» και η εμπλοκή σε αυτό του Οπενχάιμερ, που δίνει και τον τίτλο στην ταινία. Ο δικός τους Προμηθέας, όπως τον αποκαλούσαν χαρακτηριστικά, ως γνωστόν, ένωσε τις δυνάμεις του με τους Εβραίους επιστήμονες που ήρθαν από τη Γερμανία με σκοπό να κερδίσουν τον Χίτλερ στην πιο κρίσιμη μάχη για την ανθρωπότητα, που ήταν η κούρσα των πυρηνικών, αλλά σύντομα μπήκε στο στόχαστρο των Ρεπουμπλικανών που δεν συμφωνούσαν με την άρνησή του να συνεχίσει να συνεργάζεται στη λογική ενός πιθανού Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για ένα λεπτό πολιτικό θέμα και μια πραγματική ιστορία που έδωσε πολλή τροφή για σκέψη και δείχνει να κέρδισε τα μέλη της Ακαδημίας.
«Oppenheimer»
Για την ώρα το «Oppenheimer» φαντάζει ο απόλυτος κυρίαρχος σε όλες τις κεντρικές κατηγορίες, όπως Σκηνοθεσίας, Ταινίας, Α’ και Β’ Ανδρικού Ρόλου – με τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ να ποντάρει επιτέλους, μετά από μια πολυετή καριέρα, πρώτη φορά σε ένα Οσκαρ και τον Κίλιαν Μέρφι να αφήνει πίσω του τα ωραία κουστούμια και τα πιστόλια του «Peaky Blinders» για να αποδείξει ότι είναι ηθοποιός πρώτης κλάσης. Το «Oppenheimer» είναι επίσης υποψήφιο για Οσκαρ Μουσικής, Ηχου, Κοστουμιών, Μοντάζ, φτάνοντας τελικά τα 13, που μόνο γρουσούζικα δεν φαίνονται να είναι. Για πρώτη φορά, έχοντας ήδη πειραματιστεί με επικές ταινίες αλλά και με άλλα τολμηρά θέματα, ο Κρίστοφερ Νόλαν μπορεί να ελπίζει στον απόλυτο θρίαμβο επιλέγοντας ένα θέμα που μπλέκει μοναδικά το προσωπικό με την πραγματική ιστορία και τις επιστήμες, έναν συνδυασμό που συνηθίζουν να αγαπούν οι κριτικοί στην Ακαδημία.
Αντιθέτως, η υποτιθέμενα κεντρική του ανταγωνίστρια «Barbie», τουλάχιστον όσον αφορά τις εισπράξεις, μάλλον δεν πρέπει να έχει πολλές ελπίδες παρά την κεντρική υποψηφιότητα του γοητευτικού Κεν-Ράιαν Γκόσλινγκ, ο οποίος κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στη λίστα, σε αντίθεση με την Μπάρμπι-Μάργκοτ Ρόμπι, κάνοντας τους κριτικούς να μιλάνε για το πιο ωραίο τρολάρισμα της Ακαδημίας στην ιστορία των Οσκαρ. Ενας ακόμα λόγος που η υποψηφιότητα του Ράιαν Γκόσλινγκ μοιάζει με επικό τρολάρισμα δεν είναι μόνο επειδή άφησε εκτός την ίδια την Μπάρμπι, αλλά γιατί είναι πολύ πιθανό να φύγει και πάλι με άδεια χέρια, όπως και όλη συνολικά η ταινία. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής θα μοιάζει ο πλέον ατυχής, αλλά σίγουρα όχι λιγότερο από τον Μπράντλεϊ Κούπερ, ο οποίος έχει μέχρι στιγμής συλλέξει 9 υποψηφιότητες, για τις οποίες δεν έχει καταφέρει ποτέ ανταμειφθεί.
«Τhe After»
Αγγέλα Δεσποτίδου
Γι’ αυτό ακριβώς αποτέλεσε και το αντικείμενο χλευασμού ενός σκηνοθέτη, τον οποίο ο ίδιος δεν κατονομάζει σε σχετικό podcast, ο οποίος του είπε κατάμουτρα ότι τα Οσκαρ τον βάζουν υποψήφιο για να τον τρολάρουν. Το ίδιο φαίνεται να υποστηρίζουν και οι κριτικοί, οι οποίοι επιμένουν ότι ούτε η ψεύτικη μύτη, ούτε το ευρηματικό μακιγιάζ, ούτε η πολύ καλή ερμηνεία του είναι αρκετά για να πάρουν το Οσκαρ από τα χέρια του σίγουρου μέχρι στιγμής Κίλιαν Μέρφι. Πάντως, είναι λίγο αστείος ο τρόπος που ο Κούπερ έστησε μια απόλυτα οσκαρική ερμηνεία φροντίζοντας η ταινία του να έχει όλα τα στοιχεία που έχουν πέραση στην Ακαδημία, όπως ένα ευαίσθητο θέμα για την γκέι κοινότητα, μεταμόρφωση για τις ανάγκες του ρόλου, ασπρόμαυρα πλάνα κ.λπ., αλλά με τόσο στημένο τρόπο που καταντάνε σχεδόν αποστεωμένα.
Αντίστοιχα, λένε ότι θα δυσκολευτεί η πολυβραβευμένη μέχρι στιγμής Εμα Στόουν από τη Λίλι Γκλάντστοουν για την ερμηνεία της στον ρόλο της Μόλι Μπέρκχαρτ. Παρότι η Στόουν είναι πέραν κάθε αμφιβολίας μοναδική στον ρόλο της Μπέλα, έχει απέναντί της μια πολύ καλή Γκλάντστοουν, που θεωρείται φαβορί. Και αυτό όχι λόγω ερμηνείας, αλλά πολιτικής επιλογής, αφού η επιλεκτική ευαισθησία των Οσκαρ μάλλον θα προτιμήσει να βραβεύσει, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, μια ιθαγενή, ειδικά μετά τις τρομακτικές λεπτομέρειες που φέρνει στο φως η ταινία του Σκορσέζε για τα εγκλήματα των Αμερικανών εις βάρος των Ινδιάνων. Για τους ίδιους λόγους ο Λάνθιμος, αν και υποψήφιος για πολλά Οσκαρ, ενδέχεται να φύγει, όπως και η «Barbie», με άδεια χέρια κερδίζοντας μάλλον αυτό των Κοστουμιών και της Σκηνογραφίας, ενδεχομένως και του Μακιγιάζ.
«Killers of the Flower Moon»
Οι ταινίες «Oppenheimer» και οι «Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» αποτελούν τους μεγάλους αντιπάλους για το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου
Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν οι καλλιτέχνες στα Οσκαρ έπεφταν θύματα των μαγειρεμάτων και των πολιτικών που επικρατούν στους κόλπους της Ακαδημίας, αλλά και της κυρίαρχης λογικής στην Αμερική. Λένε μάλιστα πως η… πολιτική της ανοχής, που είναι δημοφιλής ανάμεσα στους Δημοκρατικούς και σίγουρα επηρεάζει και τα Οσκαρ, είναι σήμερα επιβεβλημένη όσο ποτέ λόγω της προέλασης του Τραμπ. Αν όμως η Ακαδημία θελήσει να τιμήσει πραγματικά το σινεμά και να πρωτοτυπήσει, τότε θα έπρεπε, όπως έγραψε σχετικά και ο συντάκτης του «Guardian» που υπέγραψε ένα κείμενο γιατί το «“Poor Things” του Λάνθιμου αξίζει το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας», να το δώσει στον «Yiorgos», όπως τον αποκαλούν πια όλοι στο Χόλιγουντ.
Η πιο ακριβή τελετή;
Επειδή ακριβώς τα Οσκαρ δεν θα μπορούσαν να μην τιμήσουν την ιστορία και τη μεγάλη τους αίγλη, κόντρα στο κλίμα των ημερών αποφάσισαν να μας χαρίσουν μια μεγαλοπρεπή τελετή ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο το κόστος. Μόνο η τιμή του κόκκινου χαλιού (που διατηρεί το ίδιο χρώμα – υπήρχαν συζητήσεις να γίνει ροζ φέτος) έχει ήδη ξεπεράσει τα 30.000 δολάρια, ενώ για την τοποθέτησή του χρειάζονται πάνω από 600 ώρες. Οσο για το αγαλματίδιο, είναι φτιαγμένο από χρυσάφι, ζυγίζει 4 περίπου κιλά και το κόστος του ανέρχεται σε περίπου 700 δολάρια, που προφανώς δεν είναι τίποτα σχεδόν σε σχέση με την ανεκτίμητη αξία του. Χρυσοπληρωμένος είναι, επίσης, ο σταθερός τα τελευταία χρόνια παρουσιαστής Τζίμι Κίμελ, ο οποίος, παρά τα χοντροκομμένα ενίοτε αστεία και την κάπως αδιάφορη παρουσία του, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους κόλπους της Ακαδημίας. Ο λόγος, όπως λένε οι υπεύθυνοι της τελετής, είναι επειδή δεν περιμένουν τίποτα απρόβλεπτο και γιατί από την ώρα που εμφανίστηκε, ανέβηκε η τηλεθέαση αγγίζοντας τους 18,7 εκατομμύρια θεατές.
Εντυπωσιακές εμφανίσεις
Αντίστοιχα εντυπωσιακές αναμένεται να είναι και οι εμφανίσεις, αφού οι πρωταγωνίστριες έχουν ήδη δώσει τις πανάκριβες παραγγελίες τους στους σχεδιαστές. Αν κρίνουμε από τις εμφανίσεις στα μικρότερης σημασίας events και βραβεύσεις, τότε καταλαβαίνουμε ότι θα έχουν πολλά να σχολιάζουν οι παρουσιαστές του Καναλιού Ε που παίρνουν θέση από νωρίς έξω από το Dolby Theatre (στην Ελλάδα την αναμετάδοση της τελετής, live και μαγνητοσκοπημένη, έχει εξασφαλίσει η Cosmote).
Οι υπεύθυνοι υπόσχονται ένα χορταστικό θέαμα με πολλές εκπλήξεις και κορυφαίους πρωταγωνιστές να περνούν από τη σκηνή των βραβείων: εκτός από τους βραβευθέντες και τις βραβευθείσες, έχουν ήδη ανακοινωθεί τα ονόματα των Μάικλ Κίτον, Τζένιφερ Λόρενς, Μπαντ Μπάνι, Κρις Χέμσγουορθ, Οκτάβια Σπένσερ, Κάθριν Ο’Χάρα, Ρίτα Μορένο ως μερικοί από τους πρωταγωνιστές που θα παρελάσουν. Αλλά επειδή τα αστέρια που θα ανοίξουν τους πολυπόθητους φακέλους και θα δώσουν τα βραβεία θα πρέπει να είναι εξίσου πρώτης γραμμής, είναι σίγουρο ότι θα εμφανιστούν ονόματα όπως οι Μισέλ Πφάιφερ, Αλ Πατσίνο, Τζέιμι Λι Κέρτις, Νίκολας Κέιτζ, Τζέσικα Λανγκ, Μάθιου ΜακΚόναχι, Μπρένταν Φρέιζερ, Λουπίτα Νιόνγκο, Σαμ Ρόκγουελ και φυσικά η πολυσυζητημένη πλέον Ζεντάγια. Ο Κεν-Ράιαν Γκόσλινγκ έχει αναλάβει τη μουσικοθεατρική διασκέδαση χαρίζοντάς μας τη δική του «Kenergy», ενώ παρέα θα του κάνει η Μπίλι Αϊλις που θα τραγουδήσει το υποψήφιο για Οσκαρ τραγούδι της «Barbie» «What Was I Made For?».
Τα οσκαρικά πλήθη και τους καλεσμένους έχει αναλάβει, με τη σειρά της, να ξεσηκώσει η Becky G, η οποία θα ερμηνεύσει το «The Fire Inside» (όνομα και πράμα) από το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Εύα Λονγκόρια «Flamin’ Hot», ενώ ο Τζον Μπατίστ θα τραγουδήσει το κομμάτι του «It Never Went Away» από το «American Symphony», που όλοι θεωρούν ως το υποτιμημένο αλλά και απρόβλεπτο διαμαντάκι του Μάθιου Χάινεμαν που αφηγείται με συγκλονιστικό τρόπο έναν χρόνο από τη ζωή του μουσικού Τζον Μπατίστ -του λεγόμενου «Μότσαρτ από τη Νέα Ορλεάνη»- και είναι διαθέσιμο στο Netflix. Για εμάς, πάντως, όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Αρκεί να τιμηθούν οι δικοί μας Ελληνες και να φύγει με γεμάτα χέρια ο Γιώργος Λάνθιμος.