Η ιστορία εκτυλίσσεται στη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου Πολέμου όταν ο έλληνας αρχιμουσικός Δημήτρης Μητρόπουλος συναντά την Άλμα Μάλερ, χήρα του αυστριακού συνθέτη Γκούσταβ Μάλερ, στη Νέα Υόρκη , για να της ζητήσει την άδεια να διευθύνει μία συμφωνία του συνθέτη, άγνωστη ακόμη στο κοινό.
Παράλληλα, ο Κλάους Μαν, γιος του συγγραφέα Τόμας Μαν, αναζητά τα ίχνη του πατέρα του σε ένα ξενοδοχείο στις Κάννες, όπου συνήθιζε να συχνάζει. Ένας μυστηριώδης γκρουμ, ο οποίος γνώριζε τον διάσημο συγγραφέα, δίνει στον Κλάους πληροφορίες που τον εξωθούν στα άκρα.
Οι τέσσερις βασικοί πρωταγωνιστές του έργου συναντιούνται στην Καλιφόρνια, όπου ζουν αυτοεξόριστοι, μακριά από τα προβλήματα που δημιούργησε ο πόλεμος στην Ευρώπη.
Ανθρώπινα παράξενα νήματα συνδέουν τους πρωταγωνιστές και ξετυλίγουν τους χαρακτήρες και τις προσωπικότητες του κάθε ένα από αυτούς. Ο καθένας στην σφαίρα του, με τις αναμνήσεις του παρελθόντος να τους έχουν σφραγίσει και επηρεάσει, δίνουν έξοχες ερμηνείες μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που τους επηρεάζει ολοσχερώς, ενώ σχεδόν τους κατατρέχει στο παρόν.
Άλμα Μάλερ, η Κωνσταντίνα Τάκαλου ζει στο παρελθόν όταν ήταν νέα και είχε ταυτόχρονα τρεις εραστές και συνομιλεί με τον μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο (Νικόλας Παπαγιάννης) σε μία άυλη γλώσσα με στοχασμό και ουσία. Μία γυναίκα που κάποτε υπήρξε καλλονή αλλά δεν αποδέχεται με φυσικότητα την ηλικία της, ζει με τις αναμνήσεις της προσπαθώντας η ίδια να τις καταλάβει.
Παράλληλα ο Κλάους Μαν (Αλμπέρτο Φάις), στη σκιά του διάσημου πατέρα του προσπαθεί να βρει τον εαυτό του και το δικό του νόημα ζωής. Πρώτοι και δεύτεροι ρόλοι όπως αυτός του παράξενου γκρουμ που τον συναντά αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες για τον πατέρα του, συνδέονται, συγκρούονται και επηρεάζουν τόσο τους ηθοποιούς όσο και τους θεατές που περιμένουν την λύτρωση.
Ένα έργο ευφυές και πολυδιάστατο θέτει τα δικά του ερωτήματα πάνω στη ζωή και τον θάνατο, ενώ με βαθιά γνώση και ιστορικότητα αναδεικνύει το ταλέντο των πρωταγωνιστών, με ευφάνταστο τρόπο.
Παράλληλες ζωές, παρελθόν, παρόν και μέλλον ενώνουν και διαγράφουν χαρακτήρες και προσωπικότητες που έζησαν με το ταλέντο τους στα μέσα του 20ου αιώνα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαν τις δικές τους αδυναμίες και πάθη.
Τα γοητευτικά σκηνικά (Άση Δημητρολοπούλου), τα υπέροχα κουστούμια της εικαστικού Εριέττας Βορδώνη, συνετέλεσαν στην δεμένη και αξιόλογη αυτή παράσταση. Ένα έργο υψηλής αισθητικής αξίας σκηνοθετημένο με περισσή γνώση και βαθυστόχαστη πρόθεση.
Ο Χριστόφορος Χριστοφής, που έγραψε το κείμενο και ανέλαβε την σκηνοθεσία, στις καλύτερές του στιγμές και μέρες, αποδεικνύει για άλλη μια φορά το ταλέντο του και την προσεκτική και με σεβασμό προσέγγιση στην Ιστορία του Θεάτρου.
Στο έργο θέτονται ερωτήματα πάνω στην τέχνη, τις διαπροσωπικές σχέσεις, τον έρωτα, ακόμη και τον θάνατο. Πλαίσιο η ιστορία και ανάμεσα της όλοι οι προβληματισμοί της εποχής, τα κατάλοιπα του πολέμου, το παράπονο, η Τέχνη και το τίμημα της δόξας.
Ελπίζουμε και στο μέλλον να δούμε θεατρικά έργα του πολλά υποσχόμενου σκηνοθέτη Χριστόφορου Χριστοφή που πάντα με γνώση και σεβασμό στην Ιστορία, ανεβάζει τόσο ενδιαφέρουσες και βαθυστόχαστες παραστάσεις.
Φοίβη Παρασκευά