Ο «Μύρτος» είναι ένα έξοχο δείγμα της τέχνης ενός αληθινού μάστορα της λογοτεχνίας. Ένα μικρό δείγμα γραφής από το βιβλίο: «Μόλις πλησίασε διαπίστωσε πως το παράθυρο ήταν κλειστό, χτισμένο με τούβλα, η ρομαντική θέα ήταν ζωγραφισμένη: ζωηρό τοπίο με λιμανάκι, βαρκούλα, βαρκάρη, ήλιο. Α, η ζωγραφική. Παραγγελία για τον ανιψιό μας – τον είδατε; Πώς, τον είδε. Κοιμόταν. Ένα μικρό παιδί στα οχτώ; Σχεδόν οχτώ. Μικρανιψιός μας. Όντως κοιμάται. Ήθελαν ένα ειδυλλιακό περιβάλλον για το παιδάκι, διηγήθηκε στην κυρία Αννέτα.
Γυιος μιας μικρανιψιάς τους που δεν ζει. Το παιδί γεννήθηκε κοιμώμενο, κοιμόταν όταν γεννήθηκε, ίσως μάλιστα ονειρευόταν. Και δεν ξύπνησε έκτοτε. Οχτώ χρόνια: Μάλιστα. Οχτώ και, την πληροφόρησε ο κύριος Τηλέμαχος. Και τους είπαν όλοι οι γιατροί, θα ζήσει ως τα δώδεκά του μονάχα, χωρίς να ξυπνήσει. Δεν ξύπνησε ούτε όταν τον βαφτίσαμε.
Μύρτος. Μύρτο τον ονομάσαμε». Ο Παύλος Μάτεσις τοποθετεί το Μύρτο σε μια κλειστή ελληνική επαρχιακή κοινωνία του 1940, θέτοντας με κάθε τρόπο το ερώτημα: Πότε θα ξυπνήσει ο Μύρτος; Κι αν βάλει φωτιά και φύγει; Πού θα πάει με το πρώτο φως του κόσμου που θα αντικρίσει;
Μη χάσετε αυτή την Κυριακή μαζί με το Πρώτο ΘΕΜΑ το εξαιρετικό μυθιστόρημα «Μύρτος» του Παύλου Μάτεσι.