Η Κατίνα Παξινού σε δύο υπέροχες φωτογραφίες από εμφάνισή της σε θεατρική σκηνή του Λονδίνου το 1940. Τον Μάρτιο του ’40 αμέσως μετά τον δεύτερο γάμο με τον μεγάλο έρωτα της ζωής της Αλέξη Μινωτη, φεύγει για την Αγγλική πρωτεύουσα όπου ξεκινά πρόβες για τους “Βρικόλακες” του Ίψεν στο Duchess Theatre.
Το ίδιο έργο ανεβάζει με τον Μινωτη στην Αθήνα το 1934 και είναι τέτοια η επιτυχία που την προσκαλούν και στο Λονδίνο, γεγονός πρωτοφανές για Έλληνα ηθοποιό εκείνη την εποχή.
Το κοινό και οι κριτικοί μαγεύονται από την ερμηνεία της και την αποθεώνουν κυριολεκτικά. Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος την βρίσκει εκεί μόνη και αποκλεισμένη από δικούς της ανθρώπους και η Δούκισσα του Κεντ την φυγαδεύει με στρατιωτικό πλοίο στην Αμερική.
Το πλοίο τορπιλίζεται από Γερμανούς και μετά από τρεις μέρες μαζί με άλλους ναυαγούς περισυλλέγεται και επιστρέφει στο Λονδίνο όπου λίγο καιρό αργότερα φεύγει για Αμερική. Εκεί για μια δεκαετία εμφανίζεται στο Μπρόντγουει με μεγάλη επιτυχία στον κιν/φο και με ξεχωριστή την ερμηνεία της στην ταινία “Για ποιον χτυπά η καμπάνα”.
Mια ερμηνεία που της χαρίζει το Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου και η πρώτη φορά στην ιστορία όπου μη Αμερικανός ηθοποιός καταφέρνει να κερδίσει το συγκεκριμένο βραβείο. Το 1951 επιστρέφει στην Αθήνα και για δύο δεκαετίες συνεχίζει την μεγαλειώδη καριέρα που ξεκίνησε αρχές του ’30, γεμάτη τεράστιους ρόλους ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Ενσαρκώνει τις ηρωίδες των μεγαλυτέρων συγγραφέων καθώς και του αρχαίου δράματος με τρόπο συγκλονιστικό.
Το χάρισμα της να εισχωρεί βαθιά με απίστευτη εκφραστικότητα και δεξιοτεχνία σε κάθε ρόλο χωρίς να υποκρίνεται αλλά δημιουργώντας ολοζωντανες ποιητικές μορφές όπως αναφέρει και ο Μινωτης, την κάνουν πραγματικά μοναδική. Στην τελευταία της παράσταση το 1969 στο “Μάνα κουράγιο” του Μπρεχτ, ταλαιπωρημένη από την ασθένεια της, κάθε βράδυ σέρνει στην σκηνή ένα ολόκληρο κάρο και για άλλη μια φόρα καθηλώνει το κοινό.
Στο καμαρίνι της μετά το τέλος της παράστασης, εξουθενωμένη αλλά γεμάτη από τον ρόλο, την περιμένουν δύο νοσοκόμες να την φροντίσουν.
Ένα “ιερό τέρας” της υποκριτικής και μια τραγωδός παγκοσμίου βεληνεκούς που όμοια της δεν θα υπάρξει ποτέ..
#arisloupasis #greekactors
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.