Κωνσταντίνος (αριστερά) και Θοδωρής Μέξης
«Ο ένας ξεκινάει μια ιδεα και ο άλλος την εξελίσσει. Και αυτό συμβαίνει εναλλάξ και μας δίνει μεγάλη χαρά στη διάρκεια μιας δημιουργιας»
Δεν θυμούνται ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσαν, αλλά το πρώτο τραγούδι που τους έκανε εντύπωση. «Ηταν το “Yesterday” των Beatles, μια βραδιά που επιστρέφαμε στο σπίτι οικογενειακώς μέσα στο αμάξι των γονιών μου. Το έπαιζε ένας ραδιοφωνικός σταθμός και θυμάμαι ότι μου έκανε εντύπωση. Μετά από 2-3 χρόνια, όταν ήμουν στη Β’ Δημοτικού, είπα στους γονείς μου ότι θέλω να μάθω κιθάρα. Ετσι με έγραψαν στο ωδείο». Ο Κωνσταντίνος, από την άλλη, είχε μάλλον ασυνήθιστα ακούσματα για μικρό παιδί. «Μου άρεσαν πολύ τα κινηματογραφικά σάουντρακ τύπου Ενιο Μορικόνε, καθώς και η μουσική του Ζαν-Μισέλ Ζαρ. Αυτός ήταν και η αφορμή να ξεκινήσω να ασχολούμαι με τη μουσική παραγωγή με χρήση υπολογιστή κ.λπ. Πολύ άτσαλα και πρώιμα βήματα, που όμως συνεχίζονται μέχρι σήμερα», λέει.
Δεν μοιάζουν καθόλου. Ο Θοδωρής αγαπά τους Blur και τον Λέοναρντ Κόεν, ο Κωνσταντίνος έχει επηρεαστεί από τους Daft Punk και τον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, αλλά ευτυχώς τα βρίσκουν στη μέση – λατρεύουν τους Beatles. Είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο τελικά να συνεργάζεσαι με την οικογένειά σου; «Είμαστε τυχεροί γιατί εξαρχής είχαμε μια ισορροπία δημιουργικά. Ο ένας ξεκινάει μια ιδέα, ο άλλος τη συνεχίζει, την εξελίσσει. Και αυτό συμβαίνει εναλλάξ και μας δίνει μεγάλη χαρά στη διάρκεια μιας δημιουργίας. Στα αρνητικά τού να γράφεις και να ηχογραφείς με τον αδελφό σου στο σπίτι σου είναι η αναβλητικότητα. Λες “αύριο θα γράψουμε τις κιθάρες, ε;”, και καταλήγει να γίνεται μετά από 1-2 εβδομάδες». Αλίμονο στους νέους και το ραχάτι τους.
Είναι όμως εύκολο για ένα νέο παιδί να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο καλλιτεχνικό του έργο στην Ελλάδα; «Δεν θεωρούμε ότι είναι εύκολο ούτε για έναν Millennial, ούτε για οποιονδήποτε. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς έχουν αυτά τα πράγματα σε άλλες χώρες, αλλά σίγουρα στην Ελλάδα δεν είναι. Πόσο μάλλον για αγγλόφωνα σχήματα indie-pop-rock όπως το δικό μας. Δεν νομίζω ότι η Ελλάδα είναι ιδιαίτερα φιλόξενη για τέτοιου είδους μουσικές και καλλιτέχνες». Οι δυο τους όμως δεν το έβαλαν κάτω και παρέα με τα υπόλοιπα τρία μέλη των Dalene -τους Θωμά Παπαθανάση, Ζήση Μεζίλη και Μιχάλη Ζησόπουλο- αποφάσισαν να φτιάξουν έναν δίσκο όπως ακριβώς επιθυμούν. «Ολο αυτό ξεκίνησε από την αγάπη μας για τη μουσική σε συνδυασμό με το κατάλληλο timing. Η έμπνευσή μας ποικίλλει σε είδη και καλλιτέχνες. Η βάση της είναι η μελωδία, όχι τόσο η ένταση, τουλάχιστον σε αυτόν τον δίσκο. Ο δίσκος βασίστηκε στην επικοινωνία ιδεών μεταξύ μας, στο χτίσιμο που έκανε ο ένας πάνω στην ιδέα του άλλου. Το γεγονός ότι η παραγωγή είναι του Κώστα και η ηχογράφηση έγινε εξ ολοκλήρου στο σπίτι μάς έδωσε την άνεση να γράφουμε όποτε θέλουμε, όπως θέλουμε και όταν θέλουμε».
«Είναι τιμη μας να αγκαλιάζεται η μουσική μας και είμαστε αισιοδοξοι ότι θα κάνουμε ακόμα ομορφότερα πράγματα στο μέλλον»
Το πρώτο τους single «For Those In Love» δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε στο σπίτι τους κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας.
Αν και κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο και παιζόταν στα ραδιόφωνα όλο αυτό τον καιρό, ξαφνικά έγινε viral τους δύο τελευταίους μήνες. «Είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό, ειδικότερα σε περιστάσεις όπου άνθρωποι που δεν γνωρίζουμε και ούτε μας γνωρίζουν προσωπικά αναγνωρίζουν το κομμάτι, αναγνωρίζουν το όνομα Dalene. Είναι τιμή μας να αγκαλιάζεται η μουσική μας – και είμαστε αισιόδοξοι ότι θα δημιουργήσουμε ακόμη ομορφότερα πράγματα στο μέλλον».
Η νεαρή που περιγράφεται στο τραγούδι είναι ερωτευμένη, αλλά πίνοντας κρασί αποφασίζει να εκδικηθεί τον σύντροφό της. Οι δημιουργοί άραγε είναι in love; «Το “For Those In Love” αρχικά πρέπει να πω ότι δεν αναφέρεται μόνο στον έρωτα ανθρώπου προς άνθρωπο. Ο έρωτας με τη μουσική, με τις ταινίες, με την ίδια τη ζωή, συμβαδίζει με τον τίτλο του LP στο μυαλό μου. Για να απαντήσω στο αν “είμαστε in love”, θα πω πως ναι, ειδάλλως καήκαμε. Οσον αφορά στη γενιά μας, ερωτευόμαστε περισσότερο εικόνες και φαντασιώσεις παρά ανθρώπους πάντως. Είναι ευκολότερο – ζούμε στην εποχή του εύκολου, του γρήγορου, και φυσικά δηλώνω συχνά ένοχος κι εγώ μέσα σε αυτό. Ελπίζω να γίνω πιο γενναίος στο μέλλον», λέει ο Θοδωρής, ο οποίος τελευταία έχει κολλήσει με το «Phradie’s Song» των MGMT, «ένα τρυφερό νανούρισμα με στίχους σκέτο πετιμέζι». Ο Κωνσταντίνος πάλι ταξιδεύει με το «Travellin’» των The Jeremy Spencer Band. Αυτή είναι η μουσική, ένα ταξίδι γεμάτο προσδοκίες. «Το όνειρό μας είναι η μουσική μας να φτάσει στα περισσότερα δυνατόν αυτιά. Να παίξουμε σε μεγάλα φεστιβάλ, να μπορέσουμε να παίξουμε και στο εξωτερικό. Ωστόσο, το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να ακούει κάποιος, κάπου, ένα τραγούδι μας στο δωμάτιό του και να τον συγκινήσει, να τον σηκώσει από το κρεβάτι στη μέση της νύχτας με μια αίσθηση ότι κάτι πρέπει να κάνει. Οτι η ζωή είναι όμορφη. Αυτό κρατάω κι εγώ από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Μεγάλο όνειρο σίγουρα». Ναι, αλλά γι’ αυτό δεν είπαμε ότι είναι η μουσική, βρε παιδιά; ◆
info
Οι Dalene θα εμφανιστούν στις 19 Απριλίου στο «Arch Club» (Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως 111, Γκάζι)